System zarządzania walką SCOT-M został opracowany przez Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Centrum Techniki Morskiej w celu integracji sensorów i efektorów na niszczycielach min typu Kormoran II. W OBR CTM powstała więc baza do tworzenia podobnych rozwiązań na inne polskie okręty planowane do wprowadzenia w Marynarce Wojennej RP. System zarządzania walką SCOT-M (Ship COmbat Tactical – Minehunter) jest jednym z najmniej widocznych z zewnątrz, polskich rozwiązań wprowadzanych na nowych niszczycielach min typu Kormoran II. Jak się jednak okazuje jest to również jedno z najbardziej docenionych rozwiązań, o czym może świadczyć liczba nagród, jakimi do tego czasu wyróżniono Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Centrum Techniki Morskiej w Gdyni. Są to zarówno nagrody za cały okręt ORP „Kormoran”, jak i konkretnie za system SCOT. OBR CTM otrzymał za ten system np. jeden z trzech równorzędnych „Bursztynowych Medalionów” w czasie targów Balt Military Expo w Gdańsku w czerwcu 2018 r. Jeszcze większą rangę miała Nagroda Prezydenta RP dla SCOT-a, jako produktu najlepiej służącego podniesieniu poziomu bezpieczeństwa żołnierzy, przyznana na tegorocznym Międzynarodowym Salonie Przemysłu Obronnego w Kielcach we wrześniu 2018 r. Jest ona tym cenniejsza, że wręczono ją na targach zasadniczo organizowanych pod kątem potrzeb Wojsk Lądowych, Wojsk Specjalnych i Sił Powietrznych. Rywalizację wygrał jednak produkt ewidentnie morski, przeznaczony dla okrętów Marynarki Wojennej RP. Taka liczba wyróżnień świadczy o tym, że zbudowanie przez polski przemysł niszczyciela min ORP „Kormoran” stało się jednym z największych sukcesów polskiego przemysłu obronnego w ostatnich latach. Można oczywiście polemizować ze słusznością niektórych, postawionych przez Marynarkę Wojenną wymagań taktyczno-technicznych, ale polskie stocznie i ośrodki naukowe z sukcesem wykonały swoje zadanie postawione we wrześniu 2013 roku i te wymagania MW RP w całości spełniły… (czytaj dalej: https://www.defence24.pl/scot-polskie-mozliwosci-integracji-systemow-okretowych)

Źródło: „SCOT-polskie możliwości integracji systemów okrętowych” – M. Dura